සටන ද කලාවකි...

පෙරදිග සංස්කෘතියට අනුව නම් හැම දෙයක්ම කලාවක්. ගොවිතැන, වාරි කර්මාන්තය, ඉදිකිරීම්, භාෂාව, ඇඳුම් පැළඳුම්, සංගීතය, නැටුම්, චිත්‍ර, සිරිත් විරිත් මේ හැම සංස්කෘතිකාංගයක්ම ප්‍රාචීණ මිනිහට කලාවක්. ඒ වගේම සටන් කිරීමත් කලාවක් විදිහට ප්‍රගුණ කරන්න පෙරදිග ජනයා පුරුදු වෙලා හිටියා. මේ නිසා හැම අතින්ම පාහේ අතීතයේ පෙරදිග; බටහිරට වඩා හුඟක් ඉදිරියෙන් හිටියා.

මේ කතා කරන්න යන්නෙත් කලාවක් පිළිබඳව. සරලව පැහැදිලි කළොත් සටන් කලාව (Martial Art) පිළිබඳව.  බටහිරට ඇත්තේ සටන් කලා කීපයක් පමණයි. මුෂ්ඨි හරඹ(Boxing), පා මුෂ්ඨි හරඹ (Kick Boxing) මල්ලව පොර (Wrestling) ,ප්‍රංශයේ ‘සවාට්‘(Savate) හා ‘ෆෙන්සින්‘(fencing) රුසියානු සම්භවයක් ඇති ‘සම්බෝ‘ (Sambo) නම් සටන් කලාව මේ ලියුම්කරු දන්නා අපරදිග සටන් කලා අතරින් කීපයක්. 
නමුත් පෙරදිග රටවල උසස් තාක්ෂණයෙන් යුක්ත සටන්කලා ගණනාවක් තියෙනවා. ඒවා කාලාපයෙන් කලාපයට වෙනස්. 
දකුණු ආසියානු කලාපයේ සටන් කාලා පිළිබඳ සලකා බලන විට ඉන්දියාවේ පැවති ‘මල්ල යුද්ධ‘ නම් සටන් කලාව සිද්ධාර්ථ කුමරයා පවා ප්‍රගුණ කර ඇති සටන් කාලාවක් ලෙස සැලකෙනවා. වර්තමානයේ මෙය ‘කබඩි‘ ක්‍රීඩාව ලෙස පරිවර්තනය වී තිබෙනවා. අද වන විට දේශීය ඉන්දියානු සටන් කලා ලෙස ‘කලරියප්පට්ටු‘(Kalaripayattu), ‘ගතක්‘ (Gatka) සහ ‘සිලම්බම්‘(Silambam) යන සටන්කලා පෙන්වාදිය හැකියි. ශ්‍රී ලංකාව තුළද ඈත අතීතයේ සිටම පැවති ශ්‍රේෂ්ඨ සටන් කලාවක් ලෙස ‘අංගම් පොර‘ (Angampora)හඳුන්වාදෙන්න පුළුවන්. මීට අමතරව අග්නිදිග ආසියානු රටවල පවතින සටන්කලා ලෙස; තායිලන්තයේ ‘මුඒයි තායි‘(Muay Thai) ලාඕසයේ ‘මුඒයි ලාඕ‘(Muay Lao), ඉන්දුනීසියාවේ හා මැලේසියාවේ ‘සිලාත්‘ (silat) , මියන්මාරයේ ‘බැන්ඩෝ‘ (Bando), පිලිපීනයේ ‘ඒස්ක්‍රිමා‘(Eskrima) වැනි සටන් කලා උදාහරණ ලෙස දැක්විය හැකියි. නැගනහිර ආසියාවේ සටන් කලාවන් චීනය, ජපානය හා කොරියාව මුල්කරගෙන බිහිවී තිබෙනවා. කොරියානු සටන්කාලා ලෙස ‘ටයි ක්වොන් ඩෝ‘ (Taekwondo), ‘ටෙක්යොන්‘ (Taekkyeon) හා ‘හප්කිඩෝ‘ (Hapkido) වැනි සටන් කලා හැඳින්විය හැකියි. ජපන් සටන් කලා අතරින් ‘කරාතේ‘(Karate), ‘අයිකිඩෝ‘ (Aikido), ‘ජූඩෝ‘(Judo) ‘ජුයි ජිට් සු‘(Jujitsu) ‘නින්ජිට් සු‘(Ninjutsu), සූමෝ‘(Sumo)‘කෙන්ඩෝ(Kendo) හා කියුඩෝ (Kyudo) වැනි සටන් කලා ප්‍රධාන වෙනවා. චීන සටන් කලා ලෙස ‘කුන්ග් ෆු‘ (Kung Fu) ‘තායි චී‘ (T'ai chi ch'uan) හා ‘වින්ග් චුන්‘(Wing Chun) යන සටන් කලා මූලික වශයෙන් හඳුන්වාදිය හැකියි. සෑම ආසියානු සටන්කලාවක්ම පාහේ බෞද්ධ දර්ශනය පදනම් වී ගොඩනැගුණු ඒවා වීම සුවිශේෂියි. විශේෂයෙන්ම ඉන්දියාවෙන් චීනයට ගිය මහායානික බෞද්ධ භික්ෂුවක් වූ ‘බෝධිධර්මන්‘ හිමියන් විසින් උගැන්වූ සටන් කලාව ‘ෂැවොලින්‘(shaolin) භික්ෂූන් විසින් වැඩි දියුණු කර ඇතැයි සැලකෙනවා. පසුව  විවිධ ගුරු කුල යටතේ වඩා වර්ධනය වූ මෙම සටන් කලා චීනයේ සිට කොරියාවට හා ජපානයට සංක්‍රමණය වන්නට ඇතැයි සිතිය හැකියි. කෙසේ වෙතත් ඔෂීනියානු හා අප්‍රිකානූ සටන්කලා බොහෝදුරට විවිධ වූ ගෝත්‍රික ආභාෂයන් මත නිර්මාණය වූ ඒවායි.

අතීතයේ සිට පරිණාමය වූ සටන් කාලාවන්ට අමතරව මෑත කාලීනව ලෝකයේ නවීන සටන්කලා රාශියක් බිහිවී තිබෙනවා. ඒ අතුරින් වඩාත් ප්‍රසිද්ධ සටන් කලාවක් වන්නේ ප්‍රකට සටන්කරුවකු වන “බෘෘස් ලී“ විසින් හඳුන්වාදුන් ‘ජීට් කුන් ඩෝ‘ (Jeet Kune Do) සටන් කලාවයි. මෙය වර්තමානයේ වඩාත් ප්‍රචලිත සටන් කලා අතුරින් එකක්. එය පෙරදිග ‘වින්ග් චුන්‘ සමඟ අපරදිග ‘මුෂ්ඨි හරඹ‘ සහ ‘ප්‍රංශ කඩු සටන්‘ යන සටන්කලාවන් හි මූලිකාංග කැටි කොට නිර්මාණය කරන ලද සටන් කලාවක්. තවත් වැදගත් නූතන සටන් කලාවක් ලෙස ‘ක්‍රාව් මාගා‘(Krav Maga) සටන් කලාව හැඳින්විය හැකියි. එය ඊශ්‍රායල සම්භවයක් ඇති සටන් කලාවක්. වර්තමානයේ බොහෝ රටවල හමුදා සොල්දාදුවන් විසින් මෙම සටන්කලාව අධ්‍යයනය කරනු ලබනවා.

සටන් කලාවන් ප්‍රධාන වශයෙන් කුලකයන් කිහිපයකටම බෙදා වෙන් කළ හැකියි.

1. නිරායුධ සටන් කලා (Unarmed Martial Arts) උදා - කරාතේ
2. ආයුධ සහිත සටන් කලා (Armed Martial Arts) උදා - කියුඩෝ

නිරායුධ සටන් කලා තවදුරටත් බෙදා දක්වනවා නම්,

1. පහරදෙන සටන් කලා (Strike Martial Arts) උදා - මුෂ්ඨි හරඹ(Boxing)
2. පොරබදින සටන් කලා (Wrestling Martial Arts) උදා - සූමෝ

තවත් ආකාරයට මෙම සටන් කලා වර්ග කරනවා නම්,

1. සිටි පහර සටන් කලා(Stand Up Strike) උදා - ටයි ක්වොන් ඩෝ
2. භූමි සටන් (Ground Fighting) උදා -මල්ලව පොර

• භූමි සටන් ප්‍රධාන කොටස් 2කි.

1. විසිකිරීමේ කලා(Throwing Martial Arts) උදා - ජූඩෝ
2. මෙල්ල කිරීමේ කලා(Grappling Martial Art) උදා - ජුයි ජිට්සු

පහරදෙන සටන්කලා ප්‍රධාන කොටස් 3ට වර්ග කළ හැකියි.

1. තදින් පහර දීම(Full Contact) උදා - මුඒයි තායි
2. අර්ධ පහර දීම(Semi Contact) උදා - වින්ග් චුන්
3. සැහැල්ලු පහර දීම(Light Contact) උදා - තායි චී

ශක්තිය යොදන්නේ කවුද? යන්න මත ද සටන් කලා වර්ග කළ හැකියි.

1. පහර දෙන්නා ශක්තිය යොදන සටන්කලා( Using Offensive force) උදා - මුඒයි තායි
2. ප්‍රතිවාදියාගේ ශක්තිය භාවිතා කරන සටන්කලා (Using Defensive force) උදා - අයිකිදෝ

සටන ආරම්භ කරන ආකාරය අනුව සටන් කලා වර්ග 2කි.

1. පහරදෙන සටන් කලා(Offensive Martial Arts) උදා - ජීට් කුන් ඩෝ
2. පහර වලකන සටන් කලා(Defensive Martial Arts) උදා - වින්ග් චුන්

සටන්වදින්නේ පුද්ගලයන් කීදෙනකු සමඟද යන්න මත ද සටන් කලා වර්ග කළ හැක,

1. මුහුණට මුහුණ සටන් (Face to Face Fighting) උදා - ෆෙන්සින්(ප්‍රංශ කඩු සටන්)
2. සමූහ සටන් (Gang Fighting) උදා - මල්ල යුද්ධ

පහරදීමට භවිත කරන ශරීර අවයවය කුමක්ද යන්න මතද සටන් කලා වර්ග කළහැක.

1. අත් පහර සටන් කලා (Hand Strike Martial Arts) උදා - මුෂ්ඨි හරඹ(Boxing)
2. පා පහර සටන් කලා(Leg strike Martial Arts) උදා - ටයි ක්වොන් ඩෝ
3. අත් හා පා පහර සටන් කලා(leg & Hand Strike Martial Arts) උදා - පා මුෂ්ඨි හරඹ(Kick Boxing)

මේ එක් එක් සටන් කලාවන් සම්බන්ධව වෙන වෙනම සලකා බැලූ විට විවිධ වූ අනන්‍යතාවයන්, ප්‍රභලතාවයන් හා දුර්වලතා පවතිනවා. ඒ අනුව වඩාත් විශිෂ්ඨතම සටන් කලාව මෙය යැයි සැලකිය හැකි කිසිඳු සටන් කලාවක් හඳුනැගනීම අපහසු කාර්යයක්. සෑම සටන් කලාවක්ම ස්වභාවදහමේ අනුසාරයෙන් මිනිසා විසින් නිර්මාණය කරන ලද ඒවා යි. සටන යනු සෑම සත්ත්වයකු හටම පොදු වූ හැකියාවක්. මිනිසා විසින් ස්වකීය ජන්ම හැකියාව වර්ධනය කරගැනීමට සටන් කලා බිහිකරගත්තේ යැයි නිගමනය කළ හැකි වන්නේ ඒ නිසයි.

අන්තරේ..

අන්තර් විශ්වවිද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලය හෙවත් ‘අන්තරේ‘ යනු ශ්‍රි ලාංකික සමාජ ප්‍රවාහය තුළ වඩා බලගතු බලපෑම් කණ්ඩායමකි(Pressure Group).ලාංකික ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය තුළ අන්තරේ තරම් බලගතු වූ වෙනත් කිසිඳු ශිෂ්‍ය සංවිධානයක් නැති තරම්ය. එදා මෙදා තුර මෙරට සෑම සිසු අරගලයකටම නායකත්වය සැපයුවේ අන්තරේ විසිනි. අන්තර් විශ්වවිද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලයට අන්තරේ යන නම පට බැඳෙන්නේ 1986 දී ය. එය හඳුන්වාදෙන්නේ ‘දිවයින‘ පුවත්පත මඟිනි.

අන්තරේ නිල වශයෙන් ආරම්භ වන්නෙ 1969 ජුනි 28 වැනිදා පේරාදෙණිය සරසවියේදී වන අතර එහි ප්‍රථම සභාපතිවරයා වූයේ මැල්කම් විජේසිංහ යි.  අන්තරේ යනු ශ්‍රී ලංකාවේ සමස්ථ රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යල පද්ධතිය තුළ ඉගෙනුම ලබන සියළුම ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව නියෝජනය කරන පොදු ව්‍යාපාරයකි.අන්තරේ  යනු හුදෙක් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයක් පමණක්ම නොව. එය මෙරට වෙනත් බහුජන හා සමාජ ව්‍යාපාරයන් හා බද්ධව සමස්ථ පොදු ජනතාවගේ සුභසිද්ධිය උදෙසා ක්‍රියාකිරීමට සැමවිටම පෙරමුණ ගත් සංවිධානයකි. න්‍යායාත්මකව ගත්කළ සැමවිටම පාහේ අන්තරේ පසුවූයේ වාමාංශික දෘෂ්ඨිගතිකත්වයක් තුළය. 1980 දශකයේ සිට පැවති රාජ්‍ය මර්ධනය හමුවේ වූවද වඩාත් ක්‍රියාකාරී වූ අන්තරේ සිය සටන් ව්‍යාපාරයන් අනේක බාධකයන් හමුවේ නොසැලී ඉදිරියට මෙහෙය වීමට සමත් විය.

අන්තරේ ප්‍රභල සමාජ ව්‍යාපාරයක් බවට ශක්තිමත් කර ඇති ප්‍රධානතම සාධකය වන්නේ එහි ප්‍රභල සංවිධාන ව්‍යුහයයි. අන්තරේ නිලවරණය පැවැත්වීමේදී ඊට සෑම රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයක්ම නියෝජනය කරමින් ශිෂ්‍ය නියෝජිතයන් සහභාගී වේ. එහිදී විවිධ දේශපාලනික මතවාදයන් හි ආභාෂය ලැබූ ශිෂ්‍ය සංගම් තුළින් ඉදිරිපත් වන නාමයෝජනා අනුව පවත්වන නිලවරණය හරහා නිලධාරීන් පත්කරගනු ලැබේ. ඒ අනුව අන්තරේ බලය,1969 සිට 1972 දක්වා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ප්‍රගතිශීලී ශිෂ්‍ය සංවිධානයට ද 1973 සිට 1977 දක්වා ශ්‍රී ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ ලංකා ජාතික ශිෂ්‍ය සංගමයට ද 1978 සිට 2011 දක්වා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයට ද 2012 සිට අද දක්වා පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ විප්ලවවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයට ද හිමිවිය. එහෙත් කිසිඳු අවස්ථාවකදී එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ශිෂ්‍ය සංවිධානය වූ සමවාදී ශිෂ්‍ය සංගමය වෙත අන්තරේ බලය හිමි නොවීම ද විශේෂත්වයකි.

මෙරට ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව උදෙසා නිදහස් අධ්‍යාපනයත් - අධ්‍යාපනයේ නිදහසත් සුරක්ෂිත කරගැනීම වෙනුවෙන් පැවති රාජ්‍ය පාලන තන්ත්‍රයන්ගේ මිලේච්ඡ, අධම මර්ධනකාරීත්වය හමුවේ අන්තරේ ට නායකත්ව සැපයූ බොහෝ ශිෂ්‍ය නායකයෝ දිවි පිදූහ. ඒ අනුව 1986 සිට 1990 දක්වා අන්තරේ කැඳවුම්කරුවන්වූ පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨයේ රංජිතම් ගුණරත්නම්, කොළඹ නීති පීඨයේ සරත් එදිරිසූරිය, කැළණිය ශ්‍රාස්ත්‍ර පීඨයේ මච්චාගම සේනාරත්න, මොරටුව ඉංජිනේරු පීඨයේ නිමල් බාලසූරිය, කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයේ වෙනුර එදිරිසිංහ, පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨයේ උදේනි බන්දුල දිසානායක, කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයේ අතුල සේනාරත්න සහ කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයේ සිසිර කීර්ති ජයවර්ධන යන කැඳවුම්කරුවන් සියළු දෙනාම පාලකයන් විසින් ඝාතනය කරවීය.

1980 දශකයේ භීෂණ සමයේ ඝාතනයට ලක් වූ අන්තරේ කැඳවුම්කරුවන් (ඉහත නම් සඳහන් පිළිවෙලට)

මෙරට ප්‍රථම ශිෂ්‍ය ඝාතනය වූ පේරාදෙණිය  සරසවියේ වෛද්‍ය ශිෂ්‍ය වීරසූරිය ඝාතනය වූ 1976 දෙසැම්බර් 12 දා සිට අද වනතුරු ඝාතනයට ලක්වූ සරසවි සිසුන්ගේ සංඛ්‍යාව 632කි. ඉන් 623ක් ඝාතනය වූයේ ජවිපෙ දෙවන කැරළි සමය වන 1986 සිට 1990 දක්වාය. ජවිපෙ දෙවන කැරැල්ලේදි ඝාතනයට ලක්වූ සරසවි සිසුන් 396ක් හඳුනාගත් අතර තවත් 227ක් අතුරුදහන් විය. ජවිපෙ දෙවන කැරළි සමයේදී ඝාතනයට ලක්වූ පාසැල් සිසුන් සංඛ්‍යාව 2,327කි. මේ අනුව 1976  සිට මේ දක්වා ඝාතනයට ලක්වී ඇති පාසැල් සහ සරසවි සිසුන්ගේ සංඛ්‍යාව 2,959කි. සරසවි සහ පාසැල් සිසුන්ගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ගැලවුම්කාරයා බවට එදා මෙන්ම වර්තමානයේ ද පත්ව තිබෙන්නේ අන්තරේ ය.

අද වන විට අන්තරේ ට අාබද්ධව අනෙකුත් ශිෂ්‍ය සංවිධානයන් ලෙස අනතර් පාසල් ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලය, අන්තර් උසස් අධ්‍යාපන ඩිප්ලෝමා ශිෂ්‍ය එකමුතුව වැනි ශිෂ්‍ය සංවිධානයන් කීපයක්ද ක්‍රියාත්මක වේ.

ලාංකික ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය උද්වේගකරය, බුද්ධිමත්ය, සටන්කාමීය, ප්‍රගතිශීලීය. ලාංකේය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය පරිණතය. එය හැමදාමත් තරුණ ජවයෙන් යුක්තය. එබැවින් කිසිවෙකුටවත් කිසිඳු විටෙක දී ලාංකික ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය අවතක්සේරු කල නොහැක.අන්තරේ යනු එවන් වූ අද්විතීය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයක අපරාජිත නායකත්වයයි.  

(ධර්මන් වික්‍රමරත්න මහතාගේ ලිපියක් ඇසුරෙණි) 

ගල් ගසා මැරීම...

ලොව ප්‍රධාන නීති සම්ප්‍රදායන් කීපයකි. රෝම - ලන්දේසි නීතිය මූලික කොටගෙන සැකසුණු ‘සිවිල් නීති සම්ප්‍රදාය‘(Civil Law Tradition); ඉංග්‍රිසි නීතිය මූලික කරගත් ‘පොදු නීති සම්ප්‍රදාය‘(Common Law Tradition); ආගමික නීති සම්ප්‍රදායන් (Canon Laws) සහ කොමියුනිස්ට් නීති සම්ප්‍රදාය (Communist Law Tradition) එම ප්‍රධාන නීති සම්ප්‍රදායන් වේ.

ශ්‍රී ලංකාව, දකුණු අප්‍රිකාව හා යුරෝපා රටවල් රැසක රෝම - ලන්දේසි නීතිය පොදු නීතිය ලෙස ක්‍රියාත්මක වේ. බ්‍රිතාන්‍යය ඇතුළු බොහෝ පොදුරාජ්‍යය මණ්ඩලීය රටවල සාමාන්‍ය නීතිය වන්නේ ඉංග්‍රිසි නීතියයි. පැරණි සෝවියට් සමූහාණ්ඩුව හා වර්තමාන මහජන චීන සමූහාණ්ඩුව තුළ ප්‍රධාන නීතිය වශයෙන් කොමියුනිස්ට් නීතිය ක්‍රියාත්මක වේ. ආගමික නීති සම්ප්‍රදායන් ක්‍රියාත්මක වන රාජ්‍යයන් අතර මැදපෙරදිග කලාපයේ ඉස්ලාමික රාජ්‍යයන් ප්‍රධාන වේ. ඉස්ලාමිය ‘ෂරියා‘ නීතිය මේ රටවල ක්‍රියාත්මක වන පොදු නීතියයි.

ඉස්ලාමීය ‘ෂරියා‘ නීතිය ‘කුරාණය‘ හා ‘හදීත්‘ නම් ආගමික ග්‍රන්ථ මත පදනම් වූවකි. සෞදි අරාබිය, ඉරානය, ඉරාකය, සිරියාව, ලිබියාව, නියජීරියාව, උතුරු සුඩානය වැනි රාජ්‍යයන් ගණනාවක ‘ෂරියා‘ නීතිය ක්‍රියාත්මක වේ. ආගමක් වශයෙන් ඉස්ලාම් දහම ලොව පුරා විසිරී සිටින බිලියන 1.6 ක් පිළිගනු ලබයි. ‘ෂරියා‘ නීතිය මෙම සියළුම ඉස්ලාමිකයන් හට අදාල නොවුණද, ෂරියා නීතිය ක්‍රියාත්මක වන රටක ජීවත්වන ඉස්ලාමිය නොවන්නකුට වූවද ෂරියා නීතිය අදාල වේ. 

නූතන ලෝකයා අනුමත නොකරන ආකාරයේ අමානුෂික දණ්ඩන ක්‍රමවේද රැසක් ෂරියා නීතිය තුළ ක්‍රියාත්මක වේ. ඉන් එක් දඬුවමක් වන්නේ ගල් ගසා මරා දැමීමයි. මෙම ලිපිය තුළින් ගල් ගසා මැරීම කෙතරම් අයුක්ති සහගත වූ ක්‍රියාවක්ද නැතිනම් එය කෙතරම් අශිෂ්ඨ ක්‍රියාවක්ද යන්න පිළිබඳ විචාරය කිරීම සිදු නොවනු ඇත. එහෙත් මෙම දඬුවම පිළිබඳ සරල හැඳින්වීමක් පමණක් පහත දක්වා ඇත.

ඉස්ලාමිය ෂරියා දණ්ඩන නීතියට අනුව පහත සඳහන් කොන්දේසි  ගල්ගසා මරා දැමීමේ දඬුවම සඳහා අදාල වේ.

Article 102 – An adulterous man shall be buried in a ditch up to near his waist and an adulterous woman up to near her chest and then stoned to death.

Article 103 – In case the person sentenced to stoning escapes the ditch in which they are buried, then if the adultery is proven by testimony then they will be returned for the punishment but if it is proven by their own confession then they will not be returned.

Article 104 – The size of the stone used in stoning shall not be too large to kill the convict by one or two throws and at the same time shall not be too small to be called a stone.

- 2008 version of Islamic Penal Code of Iran - 

102 වගන්තිය -  අනාචාරී පුද්ගලයකු වේ නම් ඔහු ඉඟටිය දක්වා වැළලීමෙන් ද අනාචාරී ස්ත්‍රියක් වේ නම් ඇය උර දක්වා වැළලීමෙන් ද අනතුරුව ගල් ගසා මරා දැමිය යුතුය.

103 වගන්තිය - යමකු ගල් ගසා මරා දැමීමට නියමව සිටින විටෙකදී දඬුවමින් මිඳුනේ නම් අදාල අයගේ අනාචාරී හැසිරීම වාචික සාක්ෂී මත ඔප්පු වන්නේ නම් නැවත දඬුවමට පැමිණවිය යුතුය. නමුත් ස්ව පාපෝච්චාරණයක් මත එසේ නොකළ යුතුය.

104 වගන්තිය - වැරදිකරු එක් පහරකින් හෝ දෙකකින් මරා දැමීමට සමත් වන තරමේ විශාල නොවූත් හෝ ඉතා කුඩා නොවූත් ගල්, දඬුවම සඳහා භාවිත කළ යුතුය.

මූලාශ්‍රය - ඉරාන ඉස්ලාමිය දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය (2008)

ප්‍රධාන වශයෙන් ඉස්ලාමිය නීතිය අනුව ගල් ගසා මරා දැමීමට හේතුසාධක වන වරද වන්නේ අනාචාරයයි (Adultery). ශිෂ්ඨ සම්පනන ලෝකය තුළ මෙවැනි කෘෘර දඬුවම් කිසිලෙසකින් හෝ අනුමත් කරන්නේ නැත. එහෙත් මෙම නීති ක්‍රියාත්මක කිරීමට එරෙහිව ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව මෙතෙක් කිසිඳු පියවරක් ගෙන නැත.ශිෂ්ඨත්වයේ සුදු පිරුවටින් නිරුවත වසා සිටින අරාබියේ සැබෑ ස්වරූපය වන්නේ මිලේච්ඡත්වයයි. 

මේ වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ ගෘහසේවිකාවක් සෞදි අරාබියේ දී අනාචාරයේ හැසිරීම මත ගල් ගසා මරා දැමීමට නියමිතව සිටී. මීට පෙර ද රිසානා නම් ලාංකික තරුණිය හිස් ගැසුම් කෑවේ සෞදියේදී ය.බුදුන් වැඳිමේ වරදට සෞදියේ සේවය කරමින් සිටි තුංගසිරි කසපහර 100ක් දී නැවත ලංකාවට පිටුවහල් කළේද සෞදිය විසින්ම ය. අනෙකුත් අරාබි රටවලද නොවිඳිනා දුක් විඳින ලාංකික ශ්‍රම බලකාය අපමණය. ඒ අතුරින් ඇතැම්හු අතේ පයේ ඇණ ගසාගත්තෝය. තවත් පිරිසක් රත්වූ යකඩයෙන් පිළිස්සුනෝය. ඇතමෙක් සුල්තාන් මන්දිර වල ඉහළ මාලයන් හි සිට පහළට විසි කරනු ලදුව සදාකාලික අබ්බගාතයෝ වූහ.දෙපයින් ඇවිද ලංකාවෙන් පිටවූ බොහෝ දෙනා හතරැස් පෙට්ටිවලින් පෙරළා මව්රට බලා පැමිණියෝය. 

ශ්‍රී ලංකා මහබැංකු දත්ත වලට අනුව (2015-Workers' Remittances)2014 වසරේදී මුළු විදේශ සේවා නියුක්තික ප්‍රේෂණය ඇ.ඩො.මි. 7,017.82 කි. විදේශ රැකියා අමාත්‍යංශයේ නිල දත්ත වලට අනුව (http://www.foreignemploymin.gov.lk/statics.) 2014 වසරේදී විදේශ සේවා නියුක්තියෙන් 63.22% ක් පුර්ෂයන් වන අතර 36.78% ක් කාන්තාවන් වේ. විදෙස් ගතවන කාන්තාවන්ගෙන් 90% ට වඩා රැකියාව වශයෙන් ගෘහසේවිකාවන් ලෙස කටයුතු කරන අතර ඉන් 75%ට වඩා ප්‍රමාණයක් මැදපෙරදිග කලාපයේ සේවය කරයි.(ශ්‍රී ලංකා විදේශ සේවා නියුක්ති කාර්යංශයේ නිල වාර්තා - 2014)මෙරට අපනයන ආදායම හැරුණුවිට විදේශ සේවා නියුක්තිය හරහා දේශීය ආදායමට විශාල දායකත්වයක් හිමි වේ. මෙරට විදේශ සේවා නියුක්තිකයන්ගෙන් බහුතරය නුපුහුණු සේවකයන් හෝ ගෘහ සේවිකාවන්ය.( මහබැංකු වාර්තා - 2014). ඒ අනුව බලන කළ අප රටට ආදායම උපයන ප්‍රධාන මූලාශ්‍රයක් වන විදේශ සේවා නියුක්තියේ 56%ක් නුපුහුණු ශ්‍රමිකයන්වේ. තමා විදෙස්ගත වන රාජ්‍යයේ සමාජ හා නෛතික පසුබිම හෝ තම වෘත්තීය හැකියාව පිළිබඳව හෝ නොදත් අසරණයන් පිරිසක් තම ජීවිත පරදුවට තබා සොයන සොච්චමෙන් අපි රටක් හැටියට ඉදිරියට යමින් සිටිමු. ඒ මදිවට රෙද්දපල්ලෙන් බේරෙන නරිවාදම් ද දොඩමින් සිටිමු. ආරාබියට ගෑණුන් පටවන ආර්ථිකයකට කොතරම් දුරක් තිරසාරව පැවතිය හැකිද..?

මෙරට සාක්ෂරතාවය 98.1% කි. එය දකුණු ආසියාවෙන් ඉහළම අගය ගන්නා වූ ප්‍රතිශතයයි. ඒ අනුව මෙරට බහුතරයක් දෙනා කිසියම් වූ නිපුණතාවයක් හිමි අයවලුන් යැයි නිශ්චය කළ හැක. එහෙත් මෙරට ශ්‍රමබලකායට සාපේක්ෂව දේශීය රැකියා උත්පාදනය ප්‍රමාණවත් නොවේ. එමෙන්ම දරිද්‍රතාවය, දිනෙන් දින ඉහළ යන සමාජ ගැටළු හා උද්ධමනය වැනි කරුණු මත දේශීය වශයෙන් රැකියාවක් සොයාගන්නවාට වඩා විදේශ රැකියාවක නිරත වීම පහසු යැයි බහුතරයක් අතර මතවාදයක් පවතී.මේ අනුව වෘත්තිය දැනුමක් නොමැති නුපුහුණු ශ්‍රමිකයන්ගේ විදෙස්ගතවීම ක්‍රමයෙන් ඉහළ යමින් පවතී.එපමණක් නොව අධ්‍යාපනික හා වෘත්තිය දැනුමෙන් පොහොසත් බුද්ධිමතුන්ගේ බුද්ධි ගලනයත් දිනෙන් දින වර්ධනය වන්නකි. 

මේ සියල්ල මෙසේ සිදුවෙමින් පවතින විට මෙරට ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයන් තවමත් ‘අත්තන ඇට කෑ උන් සේ‘ පසුවීම රටේ අවාසනාවය. අන්තිමේදී සිදුවන්නේ අරාබියේදී ගල් ගසා මරන්නට නියමු වූ අපේ ගැහැණියක වෙනුවෙන් කොළඹ 7 සුපිරි පැලැන්තියේ කාන්තා සංවිධාන වල ගැහැණුන් තම බොරු රඟපෑම් තුම්මුල්ලේ රඟදැක්වීමත්, සති ගණනක් පුරා පාර්ලිමේන්තුවේ ඒ පිළිබඳ විවාද කිරීමත්, ෂරියා නීතිය පට්ට ගැසීමත් පමණි.

අපට අරාබිය හෝ් ෂරියා නීතිය හෝ වෙනස් කළ නොහැක. එහෙත් අපට අපේ රටේ ආර්ථික, දේශපාලන හා සාමාජයීය ප්‍රතිපත්තීන් වෙනස් කළ හැක. 

(වැඩිදුර පරිශීලනයට මහබැංකු වාර්ෂික වාර්තාව - 2014  http://www.cbsl.gov.lk/pics_n_docs/10_pub/_docs/efr/annual_report/AR2014/Sinhala/content.htm)